فون کنه های سخت گوسفند و بز در برخی مناطق استان مازندران، ایران

 مقدمه و هدف: در بسیاری از مناطق جهان کنه ها تهدید جدی برای سلامت دام ها و بهداشت عمومی محسوب می شوند، چرا که قادر به ایجاد صدمات مستقیم و همچنین انتقال عوامل بیماریهای مهم انگلی ( بابزیا، آناپلاسما و تیلریا و ....)، ویروسی ( تب هموراژیک کونگو و ....) و باکتریایی (بورلیا، آناپلاسما ...) می باشند. کنترل کنه ها و بیماریهای منتقله از آن ها از مهمترین راهکارهای بهداشتی دام به منظور حفاظت چهارپایان و پیشبرد سلامت محصولات دامی می باشد. با توجه به تغییرات شرایط آب و هوایی کشور در سال های مختلف و تغییرات شرایط زندگی کنه ها به نظر می رسد، تعیین فون کنه ای در دوره های متناوب زمانی ضروری می باشد. لذا در این بررسی فون کنه ای برخی مناطق استان مازندران در شش ماهه اول سال 91 تعیین گردید. مواد و روش کار: تعداد 321 دام در مناطق روستایی شهرستان های قائمشهر، ساری، سوادکوه، بابل، آمل و محمود آباد استان مازندران شامل 273 گوسفند و 48 بز به مدت 7 ماه از فروردین تا مهر 91 از نظر آلودگی کنه ای مورد بازرسی قرار گرفتند. نمونه برداری از کنه ها از روی سطح بدن دام ها انجام گرفته و کنه های جمع آوری شده در الکل 70% نگهداری شدند. کنه ها به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی تهران انتقال یافته و شمارش گردید و بر اساس کلید های تشخیص معتبر مورد شناسایی قرار گرفتند.  نتایج و بحث: از مجموع 321 دام تعداد 1190 عدد کنه جمع آوری گردید که از این تعداد 590 کنه ماده (57/49 %) و 600 کنه نر (42/50%) بود. کنه های نر در 6 جنس و 11 گونه شامل: ریپی سفالوس تورانیکوس(47%)، ریپی سفالوس بورسا (66/24%)، همافیزالیس پونکتاتا (16/17%)، ریپی سفالوس سانگوئینوس (4%)، همافیزالیس کونسینا (3%)، همافیزالیس پاروا (1%)، هیالوما مارژیناتوم (1%)، هیالوما آناتولیکوم (6/0%)، درماسنتور مارژیناتوس (66/0%)، ایکسودس ریسینوس (5/0%)، بوفیلوس آنولاتوس (33/0%)، تعیین شد. شایع ترین گونه کنه در این بررسی، ریپی سفالوس تورانیکوس با فراوانی (47%) تعیین شد.